imperatyw hipotetyczny
 
Encyklopedia PWN
imperatyw hipotetyczny
[łac. imperativus ‘rozkazujący’, gr. hypothetikós ‘przypuszczalny’],
w etyce I. Kanta (Krytyka praktycznego rozumu) nakaz warunkowy, przeciwstawny imperatywowi kategorycznemu, określający konieczne i wystarczające środki do osiągnięcia zamierzonych celów („Jeżeli chcesz osiągnąć to a to, powinieneś postępować tak a tak”);
i.h. skłania do podjęcia pewnych działań ze względu na wybrany lub pożądany cel (np. niepalenie papierosów ze względu na szkodliwość dla zdrowia).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia