immanentyzm
filoz. pogląd interpretujący wszelkie doświadczenie jako wewnętrzne przeżycie i negujący wartość poznawczą doznań zmysłowych;
[łac. immanens ‘tkwiący w czymś’, ‘wewnętrzny’],
niem. Immanenz,
immanentyzm
Encyklopedia PWN
immanentyzm uznaje za jedyny przedmiot poznania to, co bezpośrednio dane w treści świadomości i stanowi podstawę idealizmu subiektywnego, w wersji skrajnej prowadzi zaś do solipsyzmu; immanentyzm głosili zwłaszcza D. Hume, G. Berkeley oraz empiriokrytycy.
