igrzyska greckie
 
Encyklopedia PWN
igrzyska greckie,
w starożytnej Grecji zawody (agony) sportowe lub artystyczne odbywane ku czci jakiegoś bóstwa lub herosa.
Ich powstanie wiąże się z charakterystycznym dla greckiej cywilizacji doby archaicznej duchem rywalizacji; najstarsze były igrzyska olimpijskie odprawiane ku czci Zeusa w Olimpii, odbywały się od 776 p.n.e. co 4 lata, dostępne dla ogółu Greków, przez co odegrały ważną rolę w kształtowaniu się greckiego poczucia wspólnoty; 3 inne igrzyska zyskały rangę panhelleńskich: pytyjskie ku czci Apollina (od 582 p.n.e.), istmijskie ku czci Posejdona (od 581 p.n.e.) i nemejskie ku czci Heraklesa (od 573 p.n.e.). Na czas trwania igrzysk miasta uczestniczące obowiązywało przestrzeganie specjalnego rozejmu; w każdym mieście greckim odbywały się także igrzyska lokalne (m.in. Panatenaje w Atenach, Eleuterie w Platejach); początkowo zwycięstwo w igrzyskach traktowano prestiżowo, a nagrody były symboliczne (wieniec oliwny w Olimpii, wieniec z wawrzynu w Delfach itp.); w epoce klasycznej zaczęto zwycięzcom wręczać wymierne nagrody, zwłaszcza na igrzyskach lokalnych, które starały się w ten sposób przyciągnąć lepszych zawodników i podnieść swoją rangę; igrzyska dały asumpt do powstania gatunku literackiego, zwanego odą zwycięską (epinicjum), której mistrzami byli Symonides z Keos, Pindar i Bakchylides z Keos.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia