hipotaksa
 
Encyklopedia PWN
hipotaksa
[gr. hypótaxis ‘podporządkowanie’],
związek dwu członów syntaktycznych (wyrazów, grup, zdań), z których jeden jest zależny od drugiego;
człon zależny nazywamy podrzędnym, a człon, od którego on zależy — nadrzędnym; w językach fleksyjnych h. w zdaniu pojedynczym przejawia się w zależności członu podrzędnego od nadrzędnego książka matk-i, w innych językach rolę taką odgrywają: szyk wyrazów, wyrazy pomocnicze i in. środki; w zdaniu złożonym h. wyraża się w różnych językach w różny sposób: spójnikiem (np. wiem, że to zrobisz), użyciem odpowiedniej formy orzeczenia zdania podrzędnego (łacina), innym szykiem wyrazów zdania podrzędnego (język niem.).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia