herbarz
 
Encyklopedia PWN
herbarz,
dzieło zawierające rysunki lub opisy herbów, informacje o ich pochodzeniu i wyliczenie pieczętujących się nimi rodów.
pierwszym herbarzem polskim były w XV w. Insignia seu clenodia incliti Regni Poloniae J. Długosza; w 2. połowie XVI w. ukazał się herbarz B. Paprockiego, w XVII w. — h. S. Okolskiego i W. Wijuk-Kojałowicza; najlepszy herbarz doby przedrozbiorowej (XVIII w.) to herbarz K. Niesieckiego; od połowy XIX w. ukazywały się herbarze oparte na źródłach dokumentowych — prace T. Żychlińskiego i S. Kossakowskiego; cenne okazały się herbarze A. Bonieckiego i J. Wolffa, oparte na Metryce Koronnej i na źródłach aktowych; całkowicie bezkrytyczny — S. Uruskiego; do nowszych publikacji typu zachodnioeuropejskiego należy praca S. Chrząńskiego Tablice odmian herbowych (1909).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia