heloci

heloci,

w starożytnej Sparcie kategoria ludności o statusie pośrednim między ludnością wolną a niewolną;

przypisani do działek ziemi należących do pełnoprawnych spartiatów; uprawiali ziemię, dostarczając swemu panu i jego rodzinie produkty niezbędne do życia (danina w naturze); istnienie helotów było podstawą systemu gospodarczego i społecznego Sparty; konieczność utrzymywania helotów w posłuchu wpłynęła zasadniczo na charakter ustroju i politykę Sparty.