haubica
działo o stosunkowo krótkiej lufie, przeznaczone do wystrzeliwania pocisków przy znacznym kącie podniesienia lufy (niektóre h. ok. 70°), z niezbyt dużą prędkością początkową (na ogół poniżej 600 m/s);
[niem. < czes.],
haubica
Encyklopedia PWN
przeznaczona do zwalczania gł. niewidocznych lub osłoniętych celów naziemnych, burzenia schronów i in. budowli obronnych; kaliber 100–150 mm; donośność rzędu kilkunastu km; może być ciągniona lub samobieżna; haubice były znane już w średniowieczu, rozpowszechniły się na pocz. XX w.
