harfa
instrument muz. z grupy chordofonów szarpanych (chordofony);
[niem.],
harfa
Encyklopedia PWN
składa się z korpusu rezonansowego, ramienia i kolumny wspornikowej; między korpusem a ramieniem jest napiętych 46–48 strun, strojonych diatonicznie w Ces-dur, przestrajanych do wszystkich tonacji 7 pedałami; chromatyczna skala harfy sięga od Ces1 do ges4; łukowe lub trójkątne formy harfy były znane od 5000 lat w staroż. Babilonii, Asyrii, Egipcie i Grecji; w Europie rozpowszechniona od średniowiecza (zwłaszcza w Irlandii i Szkocji).
