gzikowate
 
Encyklopedia PWN
gzikowate, gziki, Gasterophilidae,
rodzina owadów z rzędu muchówek;
ok. 20 znanych na świecie gat., w Polsce występują 4; larwy gzikowatych pasożytują w przewodzie pokarmowym koniowatych i nosorożców; postacie dorosłe (dł. 9–35 mm) owłosione, o uwstecznionym aparacie gębowym; samice żyjących w Polsce gzikowatych — gzika żołądkowego, Gasterophilus intestinalis, jelitowego, Gasterophilus haemorrhoidalis, i nosowego, Gasterophilus nasalis — składają jaja (zaopatrzone w urządzenia czepne), w liczbie 200–1000, na włosach koni, gł. na głowie; tylko najrzadszy w Polsce Gasterophilus pecorum składa je na trawach; wylęgłe larwy, zlizywane, trafiają do żołądka i jelit (wczepiają się haczykami w śluzówkę), powodując zaburzenia w trawieniu, anemię, a nawet śmierć konia; po kilku do kilkunastu miesiącach wydostają się z odchodami i przepoczwarzają, a po 3–4 tygodniach następuje wylot postaci dojrzałych, gotowych do rozrodu, żyjących kilkanaście dni.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia