gruziński język,
język z południowej grupy języków kaukaskich;
gruziński język
Encyklopedia PWN
używany w Gruzji (urzędowy) i małych enklawach w Azerbejdżanie i północno-wschodniej Turcji; silnie zróżnicowany dialektalnie (ok. 20 dialektów), najważniejsze: kartlijski, kachetyjski, imeretyjski, raczyjski, guryjski, meschijski i chewsurski; 2 okresy rozwoju — starogruziński (V–XI w.) i nowogruziński (od XII w.); współcz. język lit. ukształtował się ostatecznie XIX–XX w. na podłożu dialektów kartlijskiego i kachetyjskiego; własne pismo; najstarszy zapisany zabytek to inskrypcja z przeł. 493 i 494 na bazylice w Bolnisi.
