grot
wojsk. metalowe ostrze broni drzewcowej oraz strzał;
[hol. groot ‘duży’],
żeleźce,
grot
Encyklopedia PWN
groty bywały płaskie, trójkątne lub czworokątne, cienkie lub grube, przeznaczone do szarpania, kłucia lub cięcia; groty strzał miały czasami haczykowate występy, utrudniające wyjęcie strzały z rany; w gonitwach rycerskich oraz turniejach w XIII–XV w. używano grotów tępych.
