glikozydy nasercowe

glikozydy nasercowe,

farm. złożone związki chemiczne pochodzenia roślinnego;

występują m.in. w naparstnicy purpurowej i wełnistej; zwiększają siłę i zmniejszają częstość skurczów serca, są stosowane głównie w niewydolności mięśnia sercowego; przedawkowane mogą powodować wymioty, zaburzenia rytmu serca, zaburzenia widzenia; preparaty naparstnicy były stosowane od ok. XIII w. przez ludową medycynę angielską; do obecnie stosowanych glikozydów nasercowych należą m.in. digoksyna i jej pochodna — metylodigoksyna.