gladiatorzy
w starożytnym Rzymie zawodnicy walczący na arenie między sobą lub ze zwierzętami;
[łac. gladiatores < gladius ‘miecz’],
gladiatorzy
Encyklopedia PWN
walki gladiatorów przejęte od Etrusków (w Rzymie pierwsze odbywały się 264 p.n.e.) uświetniały początkowo uroczystości pogrzebowe wybitnych obywateli rzymskich, w późniejszym okresie organizowane przez urzędników lub osoby prywatne stały się jedną z najpopularniejszych rozrywek; gladiatorzy byli przygotowywani w specjalnych szkołach; walczyli na śmierć i życie, parami lub w oddziałach, na arenie lub na okrętach (naumachia); zwycięzcy otrzymywali nagrody, pokonanych zabijano — prawo łaski należało do publiczności; walk gladiatorów zakazano w V w. n.e. pod wpływem chrześcijaństwa.
