geza
 
Encyklopedia PWN
geza,
skała osadowa organogeniczna, pochodzenia mor., zbudowana gł. z krzemionkowych igieł gąbek, szczątków radiolarii i otwornic oraz materiału okruchowego: kwarcu, glaukonitu, minerałów ilastych, i in.;;
biała, szara lub żółtawozielonkawa, drobnoziarnista, lekka, porowata; najczęściej występuje w osadach wieku kredowego, w Polsce — na Wyż. Lubelskiej i w Karpatach; stosowana jako środek adsorpcyjny (np. w cukrownictwie, farbiarstwie) i izolacyjny.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia