frank CFA,
jednostka monetarna, waluta państw — byłych posiadłości francuskich w środkowej i zachodniej Afryce;
frank CFA
Encyklopedia PWN
wprowadzona XII 1945 jako frank kolonii francuskiej w Afryce (Colonies Françaises d’Afrique, od 1958 — Communauté Française d’Afrique), po 1960 — niepodległych państw, które zachowały unię walutową; obecnie właściwie 2 waluty (o równej wartości): frank afrykański wspólnoty finansowej (Communauté Financière d’Afrique), emitowany przez Centralny Bank Państw Afryki Zachodniej (BCEAO, z główną siedzibą w Dakarze) dla 8 państw tworzących Unię Gospodarczą i Walutową Afryki Zachodniej (UEMOA: Benin, Burkina Faso, Gwinea Bissau, Mali, Niger, Senegal, Togo i Wybrzeże Kości Słoniowej); oraz frank współpracy finansowej Afryki Środkowej (Coopération Financière en Afrique Centrale), emitowany przez Bank Państw Afryki Środkowej (BEAC, z główną siedzibą w Jaunde) dla 6 państw tworzących Wspólnotę Ekonomiczną i Walutową Afryki Środkowej (CEMAC: Czad, Gabon, Gwinea Równikowa, Kamerun, Republika Kongo, Republika Środkowoafrykańska); frank CFA był związany stałym kursem wymiany z frankiem francuskim (zmiany kursu 1948, 1960, 1994), od 1999 — z euro; dzieli się na 100 centimów.
