franciszkanizm

franciszkanizm,

postawa religijno-światopoglądowa i oparty na niej kierunek literacki XX w.;

zapoczątkowany w okresie Młodej Polski, wyodrębniony i nazwany przez badaczy po II wojnie światowej; odwoływał się do postaci i legendy św. Franciszka z Asyżu oraz do ideałów ewangelicznego ubóstwa i pokory, które ten święty uosabiał; wyrażał się zazwyczaj w postawie radosnej aprobaty natury i prostego człowieka; występował m.in. w twórczości poetów Młodej Polski (L. Staff, Księga ubogich i Mój świat J. Kasprowicza), ekspresjonistów (J. Wittlin, E. Zegadłowicz), współcześnie np. u S. Stachury.