flotylle rzeczne Polskiej Marynarki Wojennej 1918–39

flotylle rzeczne Polskiej Marynarki Wojennej 1918–39,

związki operacyjne do działań bojowych na Wiśle i Prypeci,

w okresie wojny pol.-bolszewickiej okręty zwalczały próby forsowania rzeki przez nieprzyjaciela; 1926 flotylla została rozwiązana; III 1939 utworzono Oddział Wydzielony Wisła (bazujący w Brdyujściu), który 1–9 IX bronił m.in. mostów w Toruniu i Włocławku; następnie wszystkie jego jednostki, z wyjątkiem jednego ścigacza, zostały zatopione przez załogi pod Duninowem i Płockiem. Flotylla pińska, utworzona 1919, walczyła 3 VII 1919 pod Horodyszczem, 1920 pod Łomaszami, Koszarówką, Czarnobylem; później, w okresie odwrotu wojsk pol., okręty zostały zatopione przez załogi; po wojnie pol.-bolszewickiej odbudowana, 1926 wzmocniona jednostkami likwidowanej flotylli wiślanej; 1939 w jej składzie m.in.: 6 monitorów, 3 kanonierki, 2 statki przeciwlotn., 29 kutrów stacjonujących w Pińsku; dow. komandor W. Zajączkowski; od 1 IX 1939 broniła m.in.: mostów na Prypeci, Jasiołdzie i Pinie; po agresji ZSRR załogi zatopiły wszystkie jednostki; marynarze flotylli walczyli w składzie Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie” (dow. gen. F. Kleeberg), m.in. w bitwie pod Kockiem.