fenologia
 
Encyklopedia PWN
fenologia
[gr. phaínomai ‘przejawiam’, ‘pokazuję się’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
ekol. nauka badająca fenologiczne zjawiska — związek między periodycznymi zmianami w rozwoju roślin (fitofenologia) i zwierząt (zoofenologia) a warunkami klimatycznymi i porami roku, w których występują (np.: kiełkowanie, kwitnienie, owocowanie, zrzucanie liści na zimę, spoczynek zimowy, odloty ptaków, występowanie 2 pokoleń u niektórych owadów);
sezonową rytmikę zmian fenologicznych w cyklach rocznych uwidacznia się na mapach izofen. Pierwszym krajem, w którym wprowadzono zapiski z zakresu fenologii, była Polska (Akad. Krak. — 1490); nowoczesne obserwacje zapoczątkował K. Linneusz w poł. XVIII w.; od tego czasu w Europie rozwija się sieć stacji fenologicznych; w poł. XIX w. L. Quetelet ujednolicił metody fenologiczne i opisał 300 gat. roślin oraz zwierząt podlegających obserwacji. Fenologia ma duże znaczenie dla gospodarki rolnej (np. pomaga w dokonaniu doboru odpowiednich odmian roślin uprawnych, ustaleniu terminów siewów i zbiorów, służy do przewidywania i ostrzegania przed pojawami szkodników); wg dotychczas uzyskanych danych, wyróżnia się 8–9 pór roku, m.in.: przedwiośnie (zaranie wiosny), pierwiośnie (wczesna wiosna), wiosna, wczesne lato, lato, wczesna jesień, jesień, zima.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia