fenickie pismo,
spółgłoskowe pismo alfabetyczne, powstałe w Fenicji w końcu II tysiąclecia p.n.e., składające się z 22 liter;
fenickie pismo
Encyklopedia PWN
najstarsze inskrypcje pochodzą z X w. p.n.e.; warianty tego pisma w koloniach fenickich na zachodzie: pismo punickie (IV–III w. p.n.e.) i neopunickie (do II w. n.e.); p.f. odegrało wielką rolę cywilizacyjną — przejęte przez Greków i uzupełnione znakami dla samogłosek przekształciło się w alfabet gr. i jego pochodne.
