felczer
pomocnik lekarza, gł. w warunkach frontowych, polowych;
[niem. Feld ‘pole’, scheren ‘ciąć’],
felczer
Encyklopedia PWN
stanowisko powszechne w armiach niem. i ros. na przeł. XIX i XX w., restytuowane w Polsce na krótko w latach 50. XX w.; tytuł felczera uzyskiwali absolwenci pomaturalnych szkół felczerskich; ich uprawnienia zawodowe pozwalały na wykonywanie niektórych czynności med., z reguły jednak nie pracowali samodzielnie, lecz w zespołach pod kierunkiem lekarza.
