eter

eter

[gr. aithḗr ‘górne warstwy powietrza’],

filoz.:

1) w filozofii starożytnej subtelna, nieważka materia, wypełniająca przestrzeń ponad atmosferą ziemską;

2) u Arystotelesa piąty element wypełniający przestrzeń ponadksiężycową;

3) u stoików pramateria, z której wszystko powstaje.