epoda
lit., w starogr. liryce chóralnej lub w partiach lirycznych tragedii trzeci człon stroficzny, następujący po strofie i antystrofie i odmiennie od nich zbudowany; w antycznej poezji gr. także strofa mająca kształt dystychu ułożonego ze stóp jambicznych (jamb), czasem w połączeniu z daktylicznymi (daktyl), w którym drugi wers jest krótszy od pierwszego;
[gr. epōdós ‘wiersz końcowy, krótszy’],
