ekstrakcja membranowa

ekstrakcja membranowa,

membranowa metoda wyodrębniania składników z mieszanin ciekłych;

roztwór zasilający (rafinat) i odbierany (ekstrakt) są rozdzielone membraną zwilżaną przez jedną z cieczy, która wypełnia pory membrany; ekstrahowany składnik przenika do ekstraktu przez tę (unieruchomioną w porach) ciecz. E.m. charakteryzuje bardzo duże rozwinięcie powierzchni międzyfazowej (porowatość powierzchni membrany), możliwość regulacji prędkości przepływu ekstraktu i rafinatu, niezależnie od różnicy gęstości obu faz, oraz brak niekorzystnego zjawiska powstawania trwałych emulsji (mogącego występować podczas konwencjonalnej ekstrakcji). W procesie e.m. można stosować warstwę cieczy (tzw. membranę ciekłą) rozdzielającą roztwór zasilający od roztworu odbieranego i pełniącą funkcję membrany (czasem ciecz rozdzielająca jest unieruchomiona w porach mikroporowatej membrany); zwykle rafinat i ekstrakt są roztworami wodnymi, a membranę stanowi niemieszająca się z wodą ciecz org.; w membranie mogą być rozpuszczone tzw. przenośniki — substancje wchodzące w odwracalne reakcje ze składnikiem przenoszonym, co zwiększa zarówno selektywność, jak i szybkość procesu rozdzielania.