eksterytorialność

eksterytorialność, zakrajowość,

wyłączenie spod jurysdykcji (władzy sądowej) danego państwa pewnych osób reprezentujących inne państwo (np. prezydent, premier, minister — zwłaszcza spraw zagranicznych, przedstawiciel dyplomatyczny, przedstawiciel sił zbrojnych) i korzystających z udzielonych im przywilejów i immunitetów lub rzeczy (np. pomieszczeń placówek dyplomatycznych, okrętów wojennych).

koncepcja eksterytorialności pojawiła się w  XVII w. (H. Grotius), początkowo pojmowana dosłownie, obecnie oznacza sumę przywilejów i immunitetów udzielanych przez państwo niektórym osobom.