edukacja elastyczna,
pedag.:
edukacja elastyczna
Encyklopedia PWN
1) koncepcja w obszarze edukacji alternatywnej, bazująca na uczeniu się i nauczaniu zgodnie z modelem wybranym przez samych zainteresowanych;
2) ruch społ. rodziców, zwolenników edukacji domowej, organizujących proces uczenia się dzieci w ich środowisku domowym, a także ruch szkół aktywnie wspieranych przez społeczność lokalną.
Czołowym przedstawicielem ruchu e.e. w latach 60. XX w. w USA był J. Holt, w Wielkiej Brytanii — R. Meighan, a w Polsce, gdy pojawił się na początku lat 90. — A. Nalaskowski; istotą e.e. jest przekonanie, że „uczyć się można wszędzie”, nie tylko w szkole i niekoniecznie z pomocą profesjonalnych nauczycieli; rodzice traktowani są jak aktywni partnerzy i współpracownicy szkoły; kształcenie powinno wspomagać ucznia w odkrywaniu własnego potencjału rozwojowego; stąd też w edukacji należy zwiększyć zakres wykorzystania środowiska domowego uczniów; ruch e.e. zrzesza na świecie ponad 2 tys. rodziców (koniec lat 90.), którzy przejęli na siebie odpowiedzialność za edukację dzieci, organizując ją we własnych domach, ale nie izolując się całkowicie od szkół; sami zakładają małe szkoły (szkoła wolna).
