dyslokacja
 
Encyklopedia PWN
dyslokacja
[łac.],
geol. proces zachodzący w skorupie ziemskiej pod wpływem ruchów tektonicznych, polegający na przemieszczeniu mas skalnych wzdłuż pewnej powierzchni lub wąskiej strefy i powstaniu uskoku lub fleksury;
także używana niekiedy nazwa struktur powstałych w wyniku tego przemieszczenia.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia