dyptyk
[fr. diptyque < późnołac. diptychum < gr. díptychos ‘złożony we dwoje’],
dyptych:
dyptyk
Encyklopedia PWN
1) 2 prostokątne tabliczki drewniane, metalowe lub z kości słoniowej połączone zawiasami; w starożytności służyły do pisania; od II w. umieszczano na nich imiona zmarłych dostojników lub teksty okazjonalne (np. dyptyki konsularne), zdobione inicjałami i rysunkami;
2) przenośne ołtarzyki metalowe lub z kości słoniowej, zdobione płaskorzeźbionymi scenami religijnymi;
3) nastawa ołtarzowa składająca się z 2 ruchomych skrzydeł, podzielonych zwykle na kwatery.
