dry farming
 
Encyklopedia PWN
dry farming
[draı fạ:rmıŋ; ang.],
system użytkowania roli stosowany na suchych, stepowych obszarach;
gł. w USA, Turcji; gdy opady nie wystarczają dla corocznej uprawy roślin, pole zostaje na rok w ugorze, co umożliwia zmagazynowanie zapasów wody (ok. 50% rocznego opadu) dla upraw roku następnego; stosuje się tzw. czarny ugór (wielokrotne spulchnianie gleby w celu zmniejszenia parowania i zniszczenia chwastów); w systemie dry farming uprawia się gł. zboża, zwłaszcza pszenicę; zależnie od ilości opadów pole pozostawia się w ugorze co drugi lub trzeci rok.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia