dozorcy
 
Encyklopedia PWN
dozorcy,
terenowi urzędnicy państw. ustanowieni podczas powstania kościuszkowskiego przez Uniwersał połaniecki 7 V 1794;
pierwsze w Polsce nowoczesne organy administracji państw. na wsi; mieli sprawować opiekę rządową nad chłopami, prowadzić kontrolę ruchu ludności, spis broni, dbać o stan dróg i mostów oraz rozwój rolnictwa; urząd zaniknął wraz z upadkiem powstania.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia