dichlorobenzen

dichlorobenzen, C₆H₄Cl₂,

związek organiczny, pochodna benzenu, w którego cząsteczce 2 atomy wodoru są podstawione 2 atomami chloru;

występuje w postaci 3 izomerów: jako 1,2-, 1,3- i 1,4-d.; najważniejszy jest 1,4-d. (para-d.), bezb. kryształy o charakterystycznym zapachu, rozpuszczalne w rozpuszczalnikach org., temperatura topnienia 53,1°C, temperatura wrzenia 174,1°C; d. otrzymuje się w wyniku chlorowania benzenu lub chlorobenzenu (gł. produktem jest 1,4-d.); d. stosuje się jako surowiec do wytwarzania półproduktów farm., pestycydów, barwników.