diafonia

diafonia,

muz. w starogr. i średniow. teorii muzyki nazwa dysonansu (diaphonia), w odróżnieniu od nazwy konsonansu (symphonia);

w IX–XII w. także rodzaj dwugłosowego organum, najczęściej tzw. paralelnego (o równoległym ruchu głosów); Guido z Arezzo rozróżniał 2 typy diafonii: starszy, paralelny — modus diaphoniae durus, i nowszy, wzbogacony harmonicznie — modus diaphoniae mollis; organum z długonutowym burdonowym tenorem otrzymało u J. de Muris nazwę diaphonia basilica (gr. basis ‘podstawa’).