dendrometria
 
Encyklopedia PWN
dendrometria
[gr. déndron ‘drzewo’, metréō ‘mierzę’],
leśn. nauka zajmująca się metodami oznaczania miąższości, przyrostu i wieku drzew i drzewostanów oraz określaniem miąższości drewna;
powstała w XVIII w., rozwinęła się w XIX w. (gł. w Austrii i Niemczech), intensywny jej rozwój (także w Polsce) przypada na XX w.; dendrometria opiera się na naukach przyr. i mat., stosuje także statystykę mat.; metody dendrometryczne znajdują szerokie zastosowanie w praktyce (gł. w urządzaniu lasuużytkowaniu lasu) oraz w pracach badawczych i doświadczalnictwie leśnym. Pokrewna dendrometrii jest nauka o przyroście miąższości drzew i drzewostanów.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia