czarny dąb
 
Encyklopedia PWN
czarny dąb, polski heban,
kopalne drewno o czarnej barwie, bardzo cenione w meblarstwie;
pochodzi z pni dębu (zwykle szypułkowego), zalanych podczas dawnych powodzi i przysypanych przez osady rzeczne; pozbawione dostępu powietrza zachowują one wysoką wartość użytkową, jednocześnie nabierając specyficznej barwy; cz.d. jest znajdowany czasem w korytach i osadach aluwialnych pol. rzek; w dawnych czasach wykonywano z niego m.in. meble gdańskie.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia