cytryniec chiński
 
Encyklopedia PWN
cytryniec chiński, Schizandra chinensis,
gatunek rośliny okrytozalążkowej z rodziny cytryńcowatych (Schizandraceae), występujący w lasach wielkolistnych Azji Wschodniej (Płw. Koreańskiego, północnych Chin, wschodniej części Rosji, Sachalinu) w strefie klimatu monsunowego;
występujący w lasach wielkolistnych Azji Wschodniej w strefie klimatu monsunowego; w Polsce uprawiany jako pnącze ozdobne, mrozoodporny; liście jajowate lub eliptyczne; kwiaty białe wonne; owoc złożony z czerwonych jagód o średnicy do 1 cm, o przyjemnym zapachu i smaku cytryny, jadany na surowo i w przetworach, zawiera dużo wit. C; z kory — olejek eteryczny używany w przemyśle perfumeryjnym; w Chinach od 250 r. p.n.e. otrzymuje się z cytryńca leki tonizujące; w wielu krajach wprowadzany do upraw sadowniczych, sadzony także jako ozdobny.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia