cuerda seca
 
Encyklopedia PWN
cuerda seca
[kuẹrda sẹka; hiszp., ‘suchy sznur’],
technika tworzenia wzorów na płytkach ceramicznych;
zapoczątkowana w XI w. przez Arabów w Hiszpanii; polegała na wypełnieniu zarysu wzoru sznurkiem nasączonym woskiem lub olejem z domieszką barwnika manganowego, co zapobiegało mieszaniu się różnobarwnych szkliw, które w postaci proszku wsypywano pomiędzy linię konturu; w efekcie wypalania ceramiki sznurek spalał się, pozostawiając lekko chropowaty kontur.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia