contado
w średniow. Włoszech, w końcu X w. posiadłość książęca z własnym sądownictwem; w okresie komun miejskich (XI–XIII w.) terytorium podległe władzy komuny miejskiej — z wsiami i miastami;
[kontạdo],
łac. comitatus,
contado
Encyklopedia PWN
c. pokrywało się na ogół z obszarem diecezji, której stolicą było dane miasto; wraz z powiększaniem swego terytorium (XII–XIII w.) komuny narzucały władzę sądową i adm. otaczającym je wsiom, tworząc system poboru podatków i własną organizację militarną.
