clearing
ekon. system rozrachunków polegający na wyrównywaniu (kompensowaniu) wierzytelności i długów bez użycia środków płatniczych;
[klı̣ərıŋ; ang.] 
,
, clearing
Encyklopedia PWN
clearing bankowy, organizowany w celu przeprowadzania rozrachunków clearingowych między bankami; banki tworzą izby rozrachunkowe (ang. clearing houses) ułatwiające i centralizujące bezgotówkowe obroty między bankami; w Polsce funkcję tę pełni Narodowy Bank Polski; clearing międzypaństwowy (walutowy), oparty na międzypaństwowych umowach płatniczych i handlowych, określających wysokość wzajemnych obrotów i wprowadzających obowiązek ich równoważenia bez transferu złota lub dewiz; umowy clearingowe są przeważnie 2-stronne, coraz szerzej jednak jest wprowadzany clearing wielostronny, w którym saldo obrotów między 2 krajami może być wykorzystane w clearingu z innym krajem; umowy clearingowe przewidują zazwyczaj udzielanie tzw. kredytu technicznego, w ramach którego mogą być dokonywane wypłaty mimo braku pokrycia na rachunku clearingowym; kredyt ten musi być spłacony do końca okresu rozrachunkowego; saldo powstałe w końcu tego okresu jest wyrównywane dodatkowymi dostawami towarów, dewizami lub złotem.
