cis
 
Encyklopedia PWN
7 gatunków wiecznie zielonych, bezżywicznych, długowiecznych i wolno rosnących drzew oraz krzewów, bardzo bliskich sobie morfologicznie, lecz w pełni izolowanych geograficznie; występuje tylko na północnej półkuli, głównie w strefie klimatu umiarkowanego w Ameryce Północnej i Środkowej, w północno-zachodniej Afryce, Europie i Azji po Japonię, Indonezję i Filipiny; w Polsce rośnie dziko w lasach cis pospolity, T. baccata, spotykany głównie na Pojezierzu Pomorskim i Mazurskim, Podkarpaciu, Śląsku, Wyżynie Łódzkiej i Małopolskiej; cienioznośny (rośnie zwykle pod okapem innych drzew), wrażliwy na mróz; kora czerwonobrązowa, łuszcząca się płatami; igły zimotrwałe, płaskie; nasiona czarne, otoczone szkarłatną, słodką osnówką. Cis jest gatunkiem ginącym, od dawna użytkowanym ze względu na bardzo cenne drewno — czerwonawe, bardzo trwałe, twarde i elastyczne; w Polsce pod ścisłą ochroną (ochronę cisa wprowadził król Władysław II Jagiełło); często uprawiany w parkach w wielu odmianach ozdobnych (dobrze znosi strzyżenie i formowanie); gatunek trujący z wyjątkiem osnówki; najstarszy okaz w Polsce rośnie w Henrykowie Lubańskim (1260 lat).
zgłoś uwagę
Ilustracje
Cis pospolity, gałązka kwitnącafot. T. Zioło-Skałecka/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Cis pospolity, gałązka owocującafot. E. Bukowska/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Cis pospolity, Taxus baccatarys. T. Kossak/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia