chińskie pismo,
pismo ideograficzno-fonetyczne, którym zapisuje się język chiń. od XXX w. p.n.e.;
chińskie pismo
Encyklopedia PWN
najstarsze zabytki z XV w. p.n.e.; 5 gł. stylów; ogólna liczba znaków ok. 50 tys., współcześnie w użyciu potocznym 3–6 tys.; poza Chinami p.ch. było używane w Korei, Wietnamie, Japonii; do dziś alfabety pochodne: lolo, si-sia (xixia) i in.; 1958 wprowadzono w ChRL, jako element pomocniczy pinyin, alfabet łac. złożony z 26 liter i 4 znaków diakrytycznych dla oznaczenia tonów; 1977 Świat. Komisja Normalizacji ONZ uznała pinyin za oficjalną transkrypcję wyrazów chińskich.
