burgrabia

burgrabia

[niem.],

w średniowiecznych Niemczech urzędnik w zamkach i miastach królewskich i biskupich, pełniący funkcje sądownicze i wojskowe; z czasem godność tytularna; w Polsce od XIV w. — zastępca starosty lub kasztelana, także zwierzchnik grodu niekasztelańskiego;

po 1466 namiestnik królewski w Prusach Królewskich i Gdańsku; w dominium warmińskim od schyłku XIV w. zarządca komornictwa, który zbierał od ludności świadczenia w naturze i pieniądzu, zarządzał zamkiem, miał też uprawnienia administracyjne i sądowe, równające go ze starostą grodowym.