brydż sportowy
 
Encyklopedia PWN
brydż sportowy, brydż porównawczy,
gra w brydża systemem meczowym lub turniejowym, którego mechanizm i zapis ograniczają do minimum wpływ czynnika losowego, jakim jest m.in. otrzymanie silniejszej lub słabszej karty;
istotą brydżu sportowego jest rozgrywanie tych samych rozdań przez obie drużyny (po dwie pary w każdej drużynie) w przypadku meczu lub (zazwyczaj) przez wszystkie pary uczestniczące w turnieju; wynik jest ustalany przez porównanie rezultatów uzyskanych w tych samych rozdaniach przez poszczególne pary, a wygrana zależy od różnicy między rezultatem, który osiągnęła dana para, a rezultatem osiągniętym przez inne pary; brydż sportowy rozwinął się w latach międzywojennych (gł. dzięki działaniom wybitnego brydżysty amer. E. Culbertsona); 1932 powstała Międzynar. Liga Brydża, reaktywowana 1958 pod nazwą Światowa Federacja Brydża; organizuje ona m.in. olimpiady brydżowe (od 1960) oraz mistrzostwa świata w konkurencji drużyn (od 1932) i par; od 1956 (zarejestrowany 1957) działa Pol. Związek Brydża Sport. (PZBS). W historii brydża sportowego największe sukcesy odnosili brydżyści USA, Włoch, Wielkiej Brytanii i Francji; pol. brydżyści osiągali wiele międzynar. sukcesów, m.in. 1984 złoty medal drużyny na olimpiadzie brydżowej (P. Gawryś, K. Martens, T. Przybora, J. Romański, P. Tuszyński, H. Wolny), 1978 mistrzostwo świata teamów (M. Frenkiel, A. Macieszczak, J. Połeć, A. Wilkosz).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia