broń myśliwska

broń myśliwska,

broń służąca do polowania na zwierzynę;

pierwszą bronią myśliwską człowieka pierwotnego była drewniana pałka i maczuga; w miarę rozwoju cywilizacji zwiększała się różnorodność narzędzi używanych w polowaniach; bronią myśliwską stał się oszczep, topór, proca, łuk, kusza. Wprowadzona w XIV w. wojsk. broń palna znalazła zastosowanie w myślistwie eur. od XV w., wypierając stopniowo pierwotne rodzaje broni; w broni myśliwskiej palnej, tak samo jak w broni wojsk., zmieniała się konstrukcja, gł. zamka (lontowy, kołowy, skałkowy, kapiszonowy, odtylcowy); ulepszano też materiał na lufy (dziwerówka), wprowadzano ogólne zmiany konstrukcji (broń myśliwska łamana), budowy nabojów i in. Nowoczesną broń myśliwską dzieli się na: broń śrutową, kulową i kombinowaną (śrutowo-kulową); w każdej z tych grup broń może mieć różną liczbę luf i ich układ oraz różne urządzenia zamkowe i sposób ładowania. Najpopularniejszą bronią myśliwską palną na zwierzynę drobną jest dubeltówka, a na grubą sztucer; z białej broni myśliwskiej w łowiectwie eur. zachował się do dziś jedynie kordelas.