brewiarz
w Kościele rzymskokatol. księga liturgiczna,
[łac. breviarium ‘skrót’],
łac. Liturgia horarum, pol. Liturgia godzin,
brewiarz
Encyklopedia PWN
zawierająca teksty modlitw godzin kanonicznych w języku łac., podzielone na poszczególne pory roku, zawiera psalmy, hymny, modlitwy, czytania bibl.; przeznaczony gł. dla duchowieństwa, zakonnic i zakonników, zalecany też osobom świeckim; modlitwa brewiarzowa dzieli się na jutrznię, godzinę czytań, modlitwę w ciągu dnia, nieszpory i kompletę; proces powstawania brewiarza rozpoczął się w XI w., gł. w ośrodkach monastycznych; po soborze trydenckim (1545–63) ujednolicony dla całego Kościoła zachodniego; był wielokrotnie reformowany, obecnie obowiązujący został wprowadzony 1971 i przełożony na języki narodowe.
