bojkot gospodarczy

bojkot gospodarczy,

działalność mająca na celu uniemożliwienie lub utrudnienie normalnych stosunków gospodarczych między różnymi podmiotami gospodarczymi w celu uzyskania korzyści ekonomicznych lub politycznych;

stosowany zarówno w stosunkach między państwami, jak i w poszczególnych krajach. Przed 1918 Polacy w zaborze pruskim nawoływali do nieutrzymywania kontaktów handlowych i finansowych z Niemcami; po dojściu do władzy A. Hitlera (1933) organizacje żydowskie w wielu państwach wzywały do bojkotu towarów niemieckich; w Polsce komitet bojkotowy powstał 1933 z inicjatywy Centrali Związku Kupców, do akcji przyłączyły się inne organizacje; po podpisaniu polsko-niemieckiej deklaracji o niestosowaniu przemocy (I 1934) rząd polski doprowadził do wstrzymania propagandy bojkotu; w latach 30. grupy polityczne związane ideowo z Narodową Demokracją organizowały bojkot sklepów i rzemieślników żydowskich; niekiedy bojkotowi gospodarczemu towarzyszyły działania skierowane przeciw nie uczestniczącym w nim osobom lub firmom (pikietowanie, połączone nieraz ze stosowaniem przemocy, „czarne listy”); po II wojnie światowej groźba wprowadzenia bojkotu gospodarczego jest wykorzystywana m.in. w celu uzyskania od Niemiec odszkodowań dla osób poszkodowanych przez III Rzeszę.