bogaczewska kultura
 
Encyklopedia PWN
bogaczewska kultura,
archeol. kultura okresu wpływów rzym. (ok. I–IV w.), występująca na Pojezierzu Mazurskim i części Pojezierza Suwalskiego, wchodząca w skład zachodniobałtyjskiego kręgu kulturowego, wyróżniona i zdefiniowana przez W. Nowakowskiego.
Nazwa od cmentarzyska między wsiami Bogaczewo i Kula, woj. warmińsko-mazurskie; cmentarzyska płaskie, ciałopalne z przewagą pochówków popielnicowych, wyposażone w ozdoby i części stroju (charakterystyczne szpile), rzadziej uzbrojenie i narzędzia; osady otwarte, obronne i nawodne z domostwami prostokątnymi o konstrukcji słupowej; intensywne kontakty z cesarstwem rzym. widoczne w postaci importów rzym. (zwłaszcza paciorki szklane, fibule emaliowane i sesterce); w późnym okresie wpływów rzym. na Pojezierzu Suwalskim kultura bogaczewska przekształciła się w sudowską grupę kulturową, a na Mazurach w okresie wędrówek ludów w olsztyńską grupę kulturową; uważa się, że twórcami kultury bogaczewskiej byli Galindowie wzmiankowani przez Klaudiusza Ptolemeusza.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia