bocce
 
Encyklopedia PWN
bocce
[bọczcze],
wł. gra sport., zbliżona do trawiastej odmiany kręgli;
w grze bierze udział 2 zawodników (lub dwie 2–4-osobowe drużyny), z których każdy dysponuje 4 kulami (w grze drużynowej — 2), o masie 920 g i średnicy 11 cm; polega na umieszczeniu swoich kul (za pomocą rzutów) jak najbliżej kuli centralnej, tzw. pallino (średnica ok. 4 cm); pochodzi z Płw. Apenińskiego, gdzie jej pierwotne odmiany były znane p.n.e., XII–XVI w. zdobyła dużą popularność, następnie rozprzestrzeniła się do innych krajów, m.in. Szwajcarii i Francji, później m.in. do: Niemiec, Belgii, Maroka i Tunezji; obecnie w bocce gra się na prostokątnych torach ziemnych lub syntet., otoczonych bandami wys. ok. 25 cm; w Polsce mało popularna.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia