blech
 
Encyklopedia PWN
blech, blich, bielnik,
w dawnej Polsce urządzenie do bielenia płótna;
w miejskich ośrodkach płócienniczych b. zajmowały specjalne pomieszczenia i były wyposażone w stępory (poruszane przez koła wodne), służące do zmiękczania bielonego (blechowanego) płótna; niekiedy należały do cechu, niejednokrotnie stanowiły monopol miejski; w warsztatach indywidualnych, zwłaszcza na wsi, funkcję b. często pełniła nasłoneczniona polana nad zbiornikiem wodnym, gdzie rozpinano płótno i polewano je wodą.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia