bijelobrdowska kultura

bijelobrdowska kultura,

archeol. kultura rozwijająca się w X–XII w. na terenie Panonii, Słowacji, Siedmiogrodu oraz w widłach Dunaju i Sawy;

nazwa od reprezentatywnego cmentarzyska w Bijelo Brdo w północno-wschodniej Chorwacji; ludność zajmowała się uprawą roli, część trudniła się zajęciami wojennymi; specyficzny obrządek pogrzebowy: zmarli chowani na cmentarzach rzędowych, nie spaleni, ułożeni w kierunku wschód-zachód, groby męskie wyposażone w elementy uzbrojenia i rzędu końskiego, a kobiece — w ozdoby; częsty był zwyczaj wkładania do grobu tzw. obola zmarłych; zasięg występowania tego rodzaju cmentarzysk pokrywa się z granicami ówczesnej monarchii Arpadów, a kultura bijelobrdowska reprezentuje kulturę wieśniaczej ludności węg. współżyjącej z ludnością słowiańską.