bieg na orientację
 
Encyklopedia PWN
bieg na orientację,
dyscyplina sportowa polegająca na jak najszybszym przebiegnięciu trasy wytyczonej w terenie oraz odnalezieniu, za pomocą kompasu i mapy, punktów kontrolnych znajdujących się na trasie;
rozgrywany w konkurencjach indywidualnych i sztafetach; trasa dł. 3–20 km; pierwszy bieg na orientację odbył się 1897 w Bergen (Norwegia); największą popularność zdobył w Skandynawii; od 1966 mistrzostwa świata; od 1975 mistrzostwa świata w biegu na orientację na nartach; rozwojem biegu na orientację zajmuje się Międzynarodowa Federacja Biegu na Orientację (zał. 1961).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia