bersalierzy

bersalierzy

[wł. bersagliere ‘strzelcy’],

lekka piechota wł.; początkowo (XVIII w.) nazwa strzelców celnych południowotyrolskiego pospolitego ruszenia, od XIX w. strzelcy w armii Królestwa Sardynii, później zjednoczonego królestwa włoskiego;

początkowo (XVIII w.) nazwa strzelców celnych południowotyrolskiego pospolitego ruszenia, od XIX w. strzelcy w armii Królestwa Sardynii, później zjednoczonego królestwa wł.; jednostki elitarne; 1880–1940 pułki bersalierów występowały samodzielnie, czasem łączono je w brygady, podczas I wojny świat. sformowano dywizję; od lat 30. XX w. wchodzili w skład tzw. dywizji szybkich (np. motocykliści) oraz zmotoryzowanych i pancernych, kilka pułków bersalierówpozostawiono jako samodzielne oddziały; po II wojnie świat. nazwę bersalierzy przyjęły oddziały wł. piechoty zmotoryzowanej jednostek szybkich; posiadają specjalne umundurowanie i noszą charakterystyczne szerokie kapelusze z przypiętym doń pękiem ciemnozielonych piór kogucich.